Ο Francis Albert Sinatra γεννήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1915 στο New Jersey. Τότε κανείς δεν φανταζόταν ότι ο Frank θα γινόταν η μεγαλύτερη φωνή του 20ού αιώνα. Για τι να πρωτομιλήσει κανείς; Για τις ζωντανές εμφανίσεις του; Για τις κινηματογραφικές του επιτυχίες ως ηθοποιός; Για το απίστευτο δισκογραφικό του έργο; Η μυθική καλλιτεχνική πορεία του κάλυψε περισσότερο από μισό αιώνα.
Οι γονείς του Ιταλοί μετανάστες που πήγαν στην Αμερική για μια καλύτερη τύχη.
Ο πατέρας του εργαζόταν στο πυροσβεστικό σώμα του New Jersey, στις φτωχογειτονιές του οποίου μεγάλωσε ο Frank. Από μικρός ήθελε να δουλέψει σκληρά και να γίνει κάτι σημαντικό. Ξεκίνησε με μικροεμφανίσεις στο ραδιόφωνο και σε συνοικιακά μουσικά κλαμπ που λίγο αργότερα τον οδήγησαν πολύ νέο ακόμη στη θέση του τραγουδιστή σε φημισμένες μπάντες. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική έγινε στο Major Bowes Amateur Hour σαν μέλος των Hoboken Four.
Όμως ο Sinatra ήξερε κατά βάθος ότι ήταν γεννημένος για σόλο τραγουδιστής.
Στη αρχή πήρε μέρος σε διάφορες μικρές θεατρικές παραστάσεις.
Κάποια στιγμή γνώρισε τον τρομπετίστα Harry James που εκείνη την εποχή είχε αφήσει την μπάντα του Benny Goodman για να ακολουθήσει σόλο καριέρα.
Ο James έψαχνε για έναν νεαρό τραγουδιστή και ο Sinatra ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν. Η επιτυχία που γνώρισε ως μέλος των James Band τον οδήγησε σε μια άλλη γνωριμία, καθοριστική για τη ζωή του. Ο Frank γνώρισε το βασιλιά του Swing, τον τρομπονίστα Tommy Dorsey και ξεκίνησε live εμφανίσεις στο πλευρό του. Μετά τα χρόνια της συνεργασία του με τον Tommy Dorsey, ο Sinatra ηχογράφησε μερικές συλλογές στην RCA και αναδείχτηκε βαθμιαία σε μία από τις δημοφιλέστερες προσωπικότητες των showbiz, του θεάτρου, του ραδιοφώνου, των νυχτερινών κέντρων και του σινεμά.
Η σόλο καριέρα του Frank Sinatra, ξεκίνησε ουσιαστικά το 1942.
Η επιρροή του στις νέες γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια άρχισε να γίνεται τόσο μεγάλη ώστε πολύ γρήγορα απόκτησε ένα σημαντικό αριθμό θαυμαστριών. Αργότερα η ερωτική του ζωή θα απασχολούσε πολλές φορές τον τύπο, με τρεις γάμους και αμέτρητες σχέσεις οι περισσότερες από αυτές με διάσημες γυναίκες.
Θα έλεγε κανείς ότι η καριέρα του χωρίζεται σε τρία στάδια ανάλογα με τις δισκογραφικές εταιρίες όπου ηχογράφησε τα τραγούδια του: Την εποχή της Columbia την οποία ακολούθησε η εποχή της Capitol και τέλος, η εποχή της Reprise.
Κατά τη γνώμη αρκετών, η χειρότερη από αυτές τις περιόδους ήταν η εποχή της Columbia κι αυτό γιατί εκείνη την εποχή ο Sinatra δεν ήταν και τόσο ικανοποιημένος από το υλικό που ηχογραφούσε. Αντίθετα η εποχή που συνεργάστηκε με την Capitol, του χάρισε πολλές καλές στιγμές. Μια από αυτές ήταν το βραβείο για το ρόλο του στο φιλμ "From Here To Eternity".
Ωστόσο υπήρχε κάτι που δεν τον ικανοποιούσε. Έτσι αποφάσισε να ιδρύσει τη δεκαετία του '60 τη δική του δισκογραφική εταιρία, την Reprise, που υπάρχει μέχρι σήμερα ως θυγατρική της Warner Bros. Τα χρόνια της Reprise ήταν και τα πιο δημιουργικά της ζωής του ("New York, New York", "My Way", "Strangers In The Night") χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε και άτυχες στιγμές. Η εικόνα που δημιουργήθηκε τότε για το άτομό του δεν διέφερε και πολύ από την εικόνα που είχε μέχρι το τέλος της ζωής του, την εικόνα ενός σκληρού και αδίστακτου ατόμου και συνάμα ενός εκπληκτικού showman στη σκηνή και φυσικά ενός καταπληκτικού τραγουδιστή που όμοιός του δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί. Φήμες περί "υπογείων" γνωριμιών και διασυνδέσεων με τη μαφία και τα ναρκωτικά, για ξέφρενες και οργιώδεις νύχτες προσπάθησαν πολλές φορές να αμαυρώσουν το όνομά του.
Πολλοί τον κατηγόρησαν ως βασανιστή, ως έναν αδίστακτο άνθρωπο που μπορούσε να φτάνει μέχρι το φόνο προκειμένου να αποκτήσει αυτό που θέλει. Ευτυχώς όλα αυτά ήταν απλά φήμες.
Παράλληλα, την εποχή της Reprise, ξεκίνησε και η καριέρα του στο σινεμά. Χωρίς να έχει παρακολουθήσει κάποια σχολή, χωρίς να έχει διδαχθεί υποκριτική, ο Sinatra ήταν αυθόρμητος ηθοποιός που υποδυόταν ρόλους χάρις στο ένστικτό του . Προτιμούσε να ερμηνεύει ρόλους που έμοιαζαν με τον εαυτό του.
Ερμηνευτής, ηθοποιός, showman. Εκπληκτικός και μοναδικός σε όλα χωρίς να έχει φοιτήσει σε καμία σχολή θεάτρου. Αργότερα κάτοχος μετοχών σε εστιατόρια, καζίνα, ιπποδρόμους.
Το 1952 η καριέρα του έμοιαζε προς στιγμή τελειωμένη εξαιτίας μια ξαφνικής αιμορραγίας στις φωνητικές του χορδές. Ο Frankie έχανε τη φωνή του, τότε ικέτευσε κυριολεκτικά τους παραγωγούς της Columbia να τον συμπεριλάβουν στο cast του δραματικού φιλμ του Φρεντ Τσίνεμαν "Όσο υπάρχουν άνθρωποι" για μια εξευτελιστική αμοιβή 8.000 δολαρίων. Φυσικά αποζημιώθηκε και με το παραπάνω και όλα αυτά χάρις στο κουράγιο και την επιμονή του, κερδίζοντας παράλληλα την υποστήριξη των κριτικών αλλά και το πρώτο Oscar στην κατηγορία του B' ανδρικού ρόλου. Η επιτυχία του επαναλήφθηκε δύο χρόνια αργότερα με την ταινία του Ότο Πρέμινγκερ "O άνθρωπος με το χρυσό χέρι" (The Man With The Golden Arm -1955) στο ρόλο του ναρκομανή ντράμερ. Στην ταινία αυτή υποψήφιος για το ρόλο ήταν και ο Marlon Brando. Όμως ο Sinatra τον πρόλαβε καθώς δέχθηκε αμέσως να παίξει στο φιλμ χωρίς να έχει διαβάσει ολοκληρωμένο το σενάριο. Αυτό ήταν κάτι που εξόργισε τον Brando και επέτεινε τη μεταξύ τους διαμάχη που είχε ξεκινήσει ένα χρόνο νωρίτερα στα γυρίσματα του μιούζικαλ "Μάγκες και κούκλες". Πάντως ένα ήταν σίγουρο. Η "χαμένη" φωνή επέστρεψε δριμύτερη και πιο ώριμη. Η φήμη και τα πλούτη του είχαν αρχίσει να αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50 το όνομά του ήταν ήδη θρύλος.
Συνέχισε να κάνει εμφανίσεις που πραγματικά έμειναν στην ιστορία. Συμμετείχε σε ταινίες όπως το "Suddenly" (1954) και το "The Manchurian Candidate" (1962). Αξίζει να αναφερθούμε επίσης σε δύο βασικά musicals που έκανε στην αρχή της καριέρας του μαζί με τον Gene Kelly: "Βίρα τις Άγκυρες" (1945) και "Τρία κορίτσια και τρεις ναύτες" (1949). Επίσης με τον Marlon Brando συμπρωταγωνίστησε στην ταινία "Μάγκες και Κούκλες" (1955) όπου η ήδη τεταμένη σχέση των δύο συμπρωταγωνιστών οδηγήθηκε σε πραγματικό μίσος κυρίως από τον Brando προς τον Frankie. Προς τα τέλη της δεκαετίας του '60 ερμήνευσε λιγότερο σημαντικούς ρόλους με εξαίρεση τους "Rat Pack" με τον Dean Martin και τον Sammy David Jr. Από τα τελευταία φίλμς της καριέρας του, τα καλύτερα ήταν το The Detective" (1968) and "Ocean's Eleven" (1960). Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Francis Ford Coppola στο "Νονό" δημιούργησε μια φιγούρα όμοια με αυτήν του Sinatra.
O Coppola όταν δημιουργούσε τη μορφή του "βαπτιστικού" ερμηνευτή Johnie Fontana είχε στο νου του την εικόνα του Frankie και τις υπόγειες σχέσεις του με τη μαφία. Ο τελευταίος ρόλος του Frank Sinatra σε ταινία ήταν το 1980 στο φιλμ "The First Deadly Sin" που σήμανε και το τέλος της καριέρας του ως ηθοποιός.
Η ζωή του Sinatra γυρίστηκε και στην τηλεόραση με τη βοήθεια της κόρης του Frank, Tina. Στη μίνι σειρά "Sinatra" (1992) με τον Philip Casnoff στο ρόλο του Franky. Το καλύτερο κομμάτι της ζωής του ήταν φυσικά η μουσική. Δεκάδες άλμπουμς στο ενεργητικό του που τα περισσότερα από αυτά ακούστηκαν και στην παραπάνω τηλεοπτική σειρά ερμηνευμένα από τον ίδιο αλλά και από τον Αυστραλό ηθοποιό Tom Burlinson. Ήταν μια εξαιρετική παραγωγή που θα χαιρόταν ακόμα και ο πιο απαιτητικός θαυμαστής του Sinatra.
Το 1994 στην απονομή των βραβείων Grammy, ο Frank Sinatra πρόσθεσε στη συλλογή του ένα βραβείο για την προσφορά του στη μουσική. Το βραβείο παρέδωσε στο Sinatra, o ιδρυτής των U2 και φανατικός θαυμαστής του, o Bono.
Όταν ο Franky ανέβηκε στη σκηνή οι πάντες μαγεύτηκαν κυρίως από τον τρόπο που μιλούσε για τη Νέα Υόρκη και του θαυμαστές του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Sinatra αποφάσισε να αποσυρθεί από το ρόλο του performer και να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στην πολυτελή βίλα του στο Beverly Hills. Αν και είχε σταματήσει να ηχογραφεί δίσκους, τα βραβεία συνέχιζαν να πλουτίζουν τη συλλογή του. Όταν μάλιστα έκλεισε τα 80στά του γενέθλια, πολλοί καλλιτέχνες εμφανίστηκαν σε ένα show στην τηλεόραση ερμηνεύοντας τραγούδια του. Ήταν αδύνατο να ξεχάσει κανείς έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ο Frank Sinatra ήταν ο δημοφιλέστερος τραγουδιστής του 20ου αιώνα. Ήταν ο άνθρωπος με τη βελούδινη φωνή. Η φωνή που λάτρεψαν οι γυναίκες και μιμήθηκαν οι άντρες. Καρδιο-κατακτητής, με τρεις γάμους και πάμπολλες σχέσεις. Ανάμεσα στις ερωμένες του η Grace Kelly, η Mia Farrow, γυναίκες που καλλιέργησαν το "μύθο των μπλε ματιών". Ο Frankie ήταν μια πληθωρική μορφή που απασχόλησε, απασχολεί και θα απασχολεί την καλλιτεχνική κοινότητα και το μουσικο-κινηματογραφόφιλο κοινό. Πάντα επίκαιρος (αυτό αποδεικνύουν και οι προσπάθειες νέων καλλιτεχνών να αγγίξουν το μύθο-Sinatra, κάτι αδύνατο βέβαια όπως αποδείχθηκε στο παρελθόν στην περίπτωση του Harry Connick Jr και όπως σήμερα με τον Robbie Williams που προσπάθησε να δημιουργήσει την εικόνα του νέου Frank χωρίς όμως να έχει τη σιγουριά και τη στιβαρότητα του Cool Frankie.
Το 2002 στις κινηματογραφικές αίθουσες προβλήθηκε το remake του κλασικού "Ocean's Eleven" με τον Clooney στο ρόλο που είχε ο Frankie το 1960, χωρίς όμως να φτάσει ούτε καν στο ελάχιστο την cool ανδροπαρέα των Rat Pack.
Στις 14 Μαΐου του 1998, ο Sinatra έφυγε από τη ζωή πεθαίνοντας από καρδιακή προσβολή. Άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο Cedars-Sinai Hospital στο Los Angeles. Τα μπλε μάτια έκλεισαν για πάντα. Το Empire State φωτίστηκε γαλάζιο ενώ το Las Vegas βυθίστηκε στο σκοτάδι. Φόρος τιμής στο θρύλο που μας έκανε όλους να λατρέψουμε τη φωνή του και να ονειρευτούμε.
