Joe Cocker (Βιογραφία)

Ο ιδιόρυθμος, συνεσταλμένος αλλά και ταυτόχρονα επίμονος Joe Cocker θα μπορούσε να τραγουδήσει το αλφάβητο κάνοντάς το να ακούγεται συναρπαστικό. Η πορεία της καριέρας του μοιάζει με την πορεία που ακολουθεί ένα τραινάκι του λούνα παρκ... Ο John Robert Cocker γεννήθηκε στις 20 Μαϊου το 1944 στο Sheffield του Γιορκσάιρ στην Αγγλία. Ο ιδιόρυθμος αλλά ευφυής Cocker έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ένας απο τους εξαιρετικότερος Βρετανός τραγουδιστές που έχουν ποτέ παρουσιαστεί στο μουσικό στερέωμα.

Η καριέρα του ξεκίνησε το 1961με ένα όχι και τόσο γνωστό σχήμα τους Cavaliers με τους οποίους μάλιστα εμφανίζονταν κατά τη διάρκεια του 1963 σε συναυλίες μεγάλων συγκροτημάτων όπως οι Hollies. Στο μεταξύ όμως το γκρουπ αυτό μετονομάστηκε σε "Vance Arnold & The Avengers". Το πρώτο τους single ήταν η διασκεύή του "I'll Cry instead" των Beatles και κυκλοφόρησε για λογαριασμό της Decca Records. Αυτός ο υπέροχος πραγματικά δίσκος απέτυχε όσον αφορά τις πωλήσεις. Όμως ο ισχυρός χαρακτήρας του Joe Cocker δεν του επέτρεψε να τα παρατήσει.

Το 1966 σχημάτισε τους "Grease Band" που αποτελείτο από τον Vernon Nash (πιάνο), τον Dave Memmott (ντραμς), τον Frank Myles (κιθάρα), τον μπασίστα Chris Stainton και φυσικά τον Joe Cocker στα φωνητικά. Ακολούθησαν ένα σωρό εμφανίσεις του γκρουπ, που κράτησαν 2 χρόνια. Σκοπός τους, να αποκτήσουν ένα "γερό όνομα", και κατεπέκταση να ανταμειφθούν δισκογραφικά.

Εν τούτοις μόνο η παρουσία του Cocker και του Stainton κρίθηκε απαραίτητη. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος μπήκαν στο περιθώριο. Το single "Marjorine" δεν δημιούργησε αίσθηση με αποτέλεσμα να αλλάξει και πάλι η σύνθεση του γκρουπ. Έτσι οι μόνοι που έμειναν από παλιά ήταν ο Joe Cocker (φωνητικά) και ο Chris Stainton (μπάσο). Τα νέα μέλη του συγκροτήματος αποτέλεσαν ο κιθαρίστας Mickey Gee , ο ντραμίστας Tommy Reilly και ο κιμπορντίστας Tommy Eyre. Ηχογράφησαν και πάλι μία διασκευή και αυτή τη φορά εκτοπίστηκαν τον Gee και τον Reilly. To single που προέκυψε ηχογραφήθηκε αργότερα με την συνεργασία session μουσικών όπως του Jimmy Page και του B.J. Wilson. Έτσι η διασκευή του "With A Little Help From My Friends" σύνθεση του Paul Mc Cartney και του John Lennon, πήγε κατευθείαν στο νούμερο 1 των βρετανικών charts το 1968.  

Ο ταλαντούχος κιθαρίστας Henry McCullough ήταν το άτομο που επιστράτευσαν αυτή τη φορά οι Grease Band για τον λόγο ότι μπορούσε να αντιγράψει αξιοθαύμαστα το στυλ παιξίματος του Jimmy Page. Έτσι το συγκρότημα ηχογράφησε επιτέλους το ντεμπούτο άλμπουμ του με την πολύτιμη βοήθεια του Steve Winwood και του Jimmy Page. Το άλμπουμ αυτό δεν ανέβηκε στα charts της Μεγάλης Βρετανίας.

Αντίθετα όμως, στις Ηνωμένες Πολιτείες γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Το 1969 ο Joe Cocker και το σχήμα του ξεκίνησαν περιοδεία στην Αμερική και έγιναν γνωστοί όχι μόνο για τις εμφανίσεις τους αλλά χάρις στο τηλεοπτικό show του Ed Sullivan. Το αξιοσημείωτο εκείνης της χρονιάς ήταν η εμφάνιση του Joe Cocker στο φεστιβάλ του Woodstock. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις ότι ο Cocker ήταν καταπληκικός. Η υπέροχη ερμηνεία του στο "With A Little Help From My Friends" ακούστηκε και στο φιλμ "Woodstock".

Ο Joe Cocker έμεινε στην Αμερική για πολλούς μήνες. Στα τέλη του 1969 γνώρισε δύο επιπλέον επιτυχίες με το "Feelin' Alright" του Dave Mason και το "Delta Lady" του Leon Russell, κυκλοφορώντας το "Joe Cocker!". Η δεκαετία του '70 ξεκίνησε για τον Cocker με μία περιοδεία όπου παρουσίασε τον δίσκο του "Mad Dogs And Englishmen". Στην συνέχεια ακολούθησε μια ταινία και ένα αλμπουμ που τον έφεραν πολύ κοντά στα όρια της παρακμής με αποτέλεσμα να καταφύγει στο ποτό.

Στην Αγγλία είχε σχεδόν ξεχαστεί από το μεγαλύτερο μέρος των θαυμαστών του.

Το 1972 απελάθηκε από την Αυστραλία κατά την διάρκεια της τότε περιοδείας του. Ήταν συχνά μεθυσμένος επί σκηνής. Όμως στο studio ηχογραφήσεων ο Cocker ήταν ακόμα καταπληκτικός. Μέσα στην λίστα των επιτυχιών του περιλαμβάνονταν κομμάτια όπως το "Midnight Rider", "You Are So Beautiful" και "Put Out The Light".

Το 1974 ήταν η χρονιά που ο Joe Coker ηχογράφησε το ικανοποιητικό "I Can Stand A Little Rain". Κάποιοι άλλοι στην θέση του μπορεί να τα είχαν ήδη παρατήσει αλλά ο Cocker σίγουρα δεν ήταν από εκείνους.Ανεξάρτητα από την φιλοξενία από τους Crusaders στο όχι και τόσο ιδιαίτερο "I'm So Glad I'm Standing Here Today", κατάφερε να επιζήσει δισκογραφικά. Τα επόμενα χρόνια το όνομα του Cocker δεν ακούστηκε παρά μόνο ελάχιστα. Όλα αυτά μέχρι το 1982. Ήταν εξάλλου γνωστό ότι θα του έπαιρνε οπωσδήποτε δύο χρόνια προκειμένου να απεξαρτηθεί από το αλκοόλ.

Το 1982 ήταν μια χρονιά σταθμός στην καριέρα του, αφού κυκλοφόρησε το κλασικό "Sheffield Steel". Παρά τις επιδοκιμασίες που δέχτηκε, εμπορικά το άλμπουμ αυτό δεν είχε τις αναμενόμενες πωλήσεις. Ο Cocker επέστρεψε στα Αμερικάνικα charts με ένα ντουέτο που ακουγόταν στο Soundtrack της ταινίας "An Officer And A Gentlemen". Το τραγούδι λεγόταν "Up Where We Belong" και ο Cocker το ερμήνευε μαζί με την γλυκιά φωνή της Jennifer Warnes. Αυτό ακριβώς τον επανέφερε το 1983 στα Βρετανικά charts μετά από από 13 χρόνια απουσίας του από αυτά!! Γιορτάζοντας τπ γεγονός επέστρεψε έστω και καθυστερημένα στην πατρίδα του για ένα αξέχαστο κονσέρτο. Το "Civilized Man" ήταν μάλλον απογοητευτκό αλλά τρία χρόνια αργότερα ο Cocker κυκλοφόρησε το "Unchain My Heart". Το ομώνυμο κομμάτι που πρώτος είχε ερμηνεύσει ο έμπιστος σύμβουλός του Cocker, ο Ray Charles, βγήκε σαν single αλλά η επιτυχία που γνώρισε ήταν μέτρια.

 Ακολούθησε το άλμπουμ "Night Calls" όπου περιείχε το τραγούδι του Bryan Adams "Feels Like Forever", καθώς και το αξιόλογο remake του "You've Got To Hide Your Love Away" που θυμίζει Beatles αλλά και το πολύ καλό "Can't Find'My Way Home". Μία δυνατή διαφημιστική καμπάνια υποστήριξε την περιοδεία του Joe Cocker που πραγματοποιήθηκε το 1994. Ήταν τυχερό που η περιοδεία του αυτή συνέπεσε με το καλύτερο άλμπουμ της καριέρας του "Have A Little Faith". Επακολούθησε το "The Simple Things" και τα επιπλέον singles που έφεραν το άλμπουμ στους πίνακες επιτυχιών των περισσότερων χωρών.

Το 1994 ένα τηλεοπτικό ντοκυμαντέρ χαρακτήρισε τον Joe Cocker ως έναν συνεσταλμένο καλλιτέχνη. Ο απαλλαγμένος πια από το ποτό και νηφάλιος όσο ποτέ Joe συνέχισε ακάθεκτός την δεκαετία του '90. Με την εκθαμβωτική φωνή του έθεσε έναν φόρο στον εαυτό του με το άλμπουμ "Organic" (1996) το οποίο περιείχε αρκετά remakes. Αναφέρουμε ενδεικτικά το καταπληκτικό "You Are So Beautiful" του Billy Preston, και το "Darlin'Be Home Soon" σύνθεση του John Sebastian. Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί την τελευταία του δισκογραφική δουλειά με γενικό τίτλο "No Ordinary World".

Η καριέρα του Cocker πέρασε από πολλά αλλά χάρις στην μεγάλη του φιλοδοξία και στο πάθος του για την μουσική, κατάφερε να ξεπεράσει ότι εμπόδιο του παρουσιάστηκε στο δρόμο προς την επιτυχία. Ο Joe Cocker θα μπορούσε κάλλιστα να τραγουδήσει το αλφάβητο κάνοντάς το να ακούγεται συναρπαστικό!!