Χρειάζεται να καταρρίψω μερικούς μύθους γύρω από αυτή τη Σπουδαία Ιστορική μπάντα και θα το προσπαθήσω γιατί ξέρετε τι συμβαίνει; Υπάρχουν μερικά πράγματα στα οποία δεν χωράει το “μου αρέσει” ή το “δεν μου αρέσει”. Και οι Stones είναι ένα απ’ αυτά.
Είναι σύμβολα καθιερωμένα και μάλιστα με τεράστια προσφορά στην υπόθεση της μουσικής. Οι τυχόν αντιρρησίες, θα πρέπει να ανοίξουν τα αυτιά τους όχι τόσο για να ακούσουν, αλλά κυρίως για να αφουγκραστούν πίσω από τις νότες του Keith και πίσω από τα στιχάκια του Mick. Τα παιδιά αυτά, έχουν πολλά περισσότερα πράγματα να μας πουν, εκτός από τον ήχο τους που τον ξέρουμε πια απ’ έξω κι’ ανακατωτά.
*** ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
-Οι Rolling Stones μαζί με τους Beatles, είναι οι δύο μεγαλύτερες μπάντες του rock που έχουν υπάρξει ποτέ. Οι Stones είναι το “yin” δίπλα στο “yang” των Beatles. Ναι έτσι είναι. Είναι/ήταν τα “κακά παιδιά” του rock δίπλα στα “καλά”. Γιατί έχουμε πει πολλές φορές, ότι δεν γίνεται να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο. Για αρκετούς λόγους και χωρίς καμία αμφιβολία, είναι μία πολύ μεγάλη, σπουδαία και ιστορική μπάντα.
-Πρώτον, υπήρξαν πρωτοπόροι. Πριν από το ντεμπούτο album τους, το rock'n'roll στη Βρετανία ήταν δύσκολη υπόθεση και οι Stones το άλλαξαν αυτό για πάντα.
-Δεύτερον, υπήρξαν (και είναι ακόμα) επαγγελματίες. Από τότε που ξεκίνησαν μέχρι και σήμερα, το rhythm section της μπάντας, ξεκινώντας από τον ταλαντούχο Brian Jones με τις άριστες ικανότητες στα έγχορδα, τον στακάτο ρυθμό του Charlie Watts στα τύμπανα, μέχρι τα κιθαριστικά riffs του Keith Richards, κάνουν τους Rolling Stones να είναι μία “non stop music machine”, ανεξάρτητα από το ότι ο Brian εδώ και πάρα πολλά χρόνια, παίζει στην Μπάντα του Ουρανού.
-Τρίτον, υπήρξαν (και είναι) θαυμάσιοι τραγουδοποιοί. Αν οι τραγουδοποιοί σε όλο τον πλανήτη είναι τρεις, οι Stones είναι μέσα στην τριάδα. (Οι άλλοι δύο είναι φυσικά οι Beatles και ο μεγάλος Bob Dylan). Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ο Oldham τους έκλεισε σε ένα δωμάτιο και τους είπε: “Δεν θα βγείτε από δω μέσα, εάν δεν γράψετε ένα τραγούδι. Πρέπει να μάθετε να γράφετε τραγούδια όπως οι Beatles”. Βγήκαν σε μερικές ημέρες με το “As Tears Go By”. Το πρώτο τραγούδι που έγραψαν ποτέ ο Mick και ο Keith.
-Τέταρτον, χρειάζεται να καταρρίψω μερικούς μύθους γύρω από αυτή τη Σπουδαία Ιστορική μπάντα και θα το προσπαθήσω γιατί ξέρετε τι συμβαίνει; Υπάρχουν μερικά πράγματα στα οποία δεν χωράει το “μου αρέσει” ή το “δεν μου αρέσει”. Και οι Stones είναι ένα απ’ αυτά. Είναι σύμβολα καθιερωμένα και μάλιστα με τεράστια προσφορά στην υπόθεση της μουσικής. Οι τυχόν αντιρρησίες, θα πρέπει να ανοίξουν τα αυτιά τους όχι τόσο για να ακούσουν, αλλά κυρίως για να αφουγκραστούν πίσω από τις νότες του Keith και πίσω από τα στιχάκια του Mick. Τα παιδιά αυτά, έχουν πολλά περισσότερα πράγματα να μας πουν, εκτός από τον ήχο τους που τον ξέρουμε πια απ’ έξω κι’ ανακατωτά.
* Μύθος 1:
"Η χρυσή περίοδος των Stones, ήταν ανάμεσα στα 1968 και 1972 (δηλαδή μεταξύ του Beggars Banquet και του Exile on Main St.) και όλο το υπόλοιπο υλικό τους πριν και μετά από αυτή την περίοδο, είναι υποβαθμισμένο".
-Ναι το Beggar's Banquet είναι ένα πραγματικά σπουδαίο album, όπως και το Let it Bleed, το Sticky Fingers και το Exile on Main Str. και η περίοδος 1968-1972, είναι πολύ αξιόλογη για το γκρουπ. Αλλά οι Stones δεν είναι μόνο αυτή η περίοδος και δεν είναι μόνο αυτά τα albums. Έχουν αποδείξει ότι μπορούν και ξέρουν να είναι πάντοτε αξιόλογα παρόντες και όποιος δεν το βλέπει, είναι προκατειλημμένος. Και ρωτάω: Το 'Satisfaction' γράφτηκε το 1968 ή το 1972; Τα '19th Nervous Breakdown', 'The Last Time', 'Play With Fire', 'Ruby Tuesday', 'Let's Spend The Night Together', 'Lady Jane', 'Under My Thumb', 'Mother's Little Helper', 'Heart Of Stone', 'She's A Rainbow', ‘2000 Light Years From Home’, ‘Angie’,‘Waitin’ on a Friend’, ‘Out of Control’ γράφτηκαν το 1968 ή το 1972; Ακούω απαντήσεις παρακαλώ…..
* Μύθος 2:
"Οι Beatles ήταν ιδιοφυείς στιχουργοί και οι Who ήταν αληθινοί rockers. Οι Stones αντίθετα, ήταν fake. Όλη τους η δράση ήταν και είναι ακριβώς μία παράσταση.”
-Θέλω να μου εξηγήσει κάποιος: Γιατί όταν ο Roger Daltrey τραγουδάει χοροπηδώντας και ουρλιάζοντας σε ένα κλαμπ του Λονδίνου είναι original ενώ ο Mick όταν τραγουδάει με το γνωστό χορευτικό του στυλ, σε ένα άλλο κλαμπ λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, είναι fake? Γιατί όταν ο Pete Townshend σπάει την κιθάρα του είναι original και ο Keith που επαναπροσδιόρισε την διδασκαλία της κιθάρας είναι fake? Ακούω απαντήσεις παρακαλώ…..
* Μύθος 3:
"Αν εξαιρέσουμε το 'Satisfaction' άντε και το 'Jumping Jack Flash', τι άλλο έκαναν οι Stones που να αξίζει";
-Ας πούμε ότι οι Stones δεν έκαναν το ντεμπούτο album τους. Οκ!!! Τότε το rock'n'roll θα είχε πάρει άλλο δρόμο. Δεν θα ήταν αυτό που ξέρουμε. Εντάξει, θα μου πείτε ότι κάποιοι άλλοι θα έκαναν κάτι άλλο. Το παραδέχομαι. Όμως το γεγονός είναι εδώ και αυτό είναι κάτι που το έκαναν οι Stones. Και τι είναι αυτό δηλαδή; Είναι rock μουσική. Απλά είναι τα πράγματα. Χωρίς τους Rolling Stones, δεν θα είχαμε ούτε Kinks, ούτε Who, ούτε rock. Θα είχαμε κάτι άλλο. Διαφωνείτε; Ακούω απαντήσεις παρακαλώ……..
Α, μισό λεπτό: Πριν απαντήσετε ακούστε το 'Who's Been Sleeping Here' από το ξεχασμένο album “Between The Buttons” του 1967.
* Μύθος 4:
"Έχουν περάσει τα 60. Τι θέλουν και βγαίνουν ακόμα στη σκηνή;"
-Αν αυτό το συγκρίνουμε με μέλη από άλλες μπάντες που έχουν διαλύσει ποια είναι η διαφορά; Δεν συνεχίζουν να ηχογραφούν αυτοί οι καλλιτέχνες; Ο McCartney δεν βγαίνει ακόμα στη σκηνή; Ο Ray Davies, ο Bob Dylan και ο Van Morrison δεν είναι ακόμα δραστήριοι; Γιατί δεν λένε και γι’ αυτούς το ίδιο; Έχει σημασία αν παράγουν μόνοι τους ή με γκρουπ; Αν δηλαδή οι Stones είχαν διαλύσει θα μπορούσαν να έχουν ακόμα καλλιτεχνικές δραστηριότητες (ο καθένας μόνος του) και τότε θα ήταν εντάξει; Σε όλους αυτούς που ισχυρίζονται αυτό το πράγμα, συνιστώ να πάνε σε ένα live των Stones.
Και κάτι ακόμα: Ποιος είναι αυτός που τραβάει τη γραμμή και λέει ότι μέχρι εδώ επιτρέπεται να ροκάρεις; Ποιος; Ακούω απαντήσεις παρακαλώ…..
* Μύθος 5:
"O Brian Jones αν ζούσε, θα ήταν αυτός ο αρχηγός των Stones...."
-Κατ’ αρχήν η ιστορία δεν γνωρίζει “Αν”. Δεν κάνει δηλαδή υποθέσεις. Κατά δεύτερο λόγο, νοιώθω ……..κολακευμένος να το λένε αυτό, γιατί ο Brian ήταν ο αγαπημένος μου Stone. Όμως δεν ήταν έτσι τα πράγματα. Ήταν συνιδρυτής, αλλά όχι αρχηγός. Πρώτα απ’ όλα δεν έγραφε. Ήταν ταλαντούχος, έπαιζε καμιά δεκαπενταριά όργανα, αλλά δεν ήταν αρχηγός. Οι Stones δεν κατέκτησαν τυχαία τη μία από τις δύο πρώτες θέσεις στην ιστορία. Την κατέκτησαν με την αξία τους και ναι ο Brian πρόσφερε σ’ αυτό. Δεν ήταν όμως αρχηγός.
*** Η ΙΣΤΟΡΙΑ:
Σχηματίστηκαν: 25 Μαίου 1962 στο Λονδίνο.
Μέλη: Mick Jagger, Keith Richards, Brian Jones, Charlie Watts, Bill Wyman, Mick Taylor, Ron Wood, Ian Stewart.
-Από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, οι Rolling Stones είχαν ήδη κερδίσει τον τίτλο της “Τhe World's Greatest Rock & Roll Band”. Ο Mick Jagger είχε ήδη γίνει το πρότυπο του rock frontman, ανεβάζοντας τη θερμοκρασία με το τραγουδιστικό του σώου, καθώς οι “δαιμονισμένες” νότες από τις κιθάρες του Keith Richards και του Brian Jones έγραφαν την ιστορία μόλις λίγα μέτρα πιο πίσω, με support το μπάσο του Bill Wyman και τα τύμπανα του Charlie Watts Οι Stones έγιναν Η Μπάντα της Βρετανικής blues-rock σκηνής, αφήνοντας πίσω άλλες σύγχρονες μπάντες, όπως οι Animals του Eric Burdon και οι Them του Van Morrison. Στην πραγματικότητα, δεν εγκατέλειψαν ποτέ το blues, αλλά με το που κέρδισαν τη δημοτικότητα του κοινού, άρχισαν την μουσική εξερεύνηση της Βρετανικής rock όπως έκαναν οι Beatles, οι Kinks και οι Who.
Η καριέρα τους ποικίλλει. Φλερτάρισαν ακόμα και με την ψυχεδέλεια, χωρίς να πάψουν ούτε στιγμή να είναι ένα rock κουιντέτο. Πέρασαν και μεγάλες δυσκολίες. Έχασαν έναν συνιδρυτή και φίλο (Brian Jones), πριν ακόμα να προλάβουν να συνειδητοποιήσουν ότι λίγες ημέρες πρωτύτερα, τον είχαν απολύσει λόγω των a la Syd Barrett προβλημάτων του. Εκτός αυτού, λίγους μήνες αργότερα στη συναυλία του Altamont, οι Hell’s Angels σκότωσαν έναν ακροατή της συναυλίας μπροστά στα μάτια τους. Κι’ όμως, 43 χρόνια τώρα ηχογραφούν, κάνουν συναυλίες και εξακολουθούν να είναι δημοφιλείς και παραγωγικοί. Προσέφεραν (και προσφέρουν) πολλά. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Ποια μπάντα έχει αντέξει τόσο; Δέχτηκαν επιρροές από το Αμερικανικό blues και επηρέασαν με τη σειρά τους, άλλες σύγχρονες και μεταγενέστερες μπάντες. Η Καρδιά και το Μυαλό των Stones, είναι (και παραμένουν) ο Mick Jagger και ο Keith Richards.
Οι Glimmer Twins, συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Dartford Maypole County Primary School. Χάθηκαν για μερικά χρόνια και συναντήθηκαν ξανά γύρω στο 1960 μέσω ενός κοινού τους φίλου, του Dick Taylor που ήταν στην ίδια Σχολή Καλών Τεχνών με τον Keith. Εκείνη την εποχή, ο Mick σπούδαζε οικονομικά και έπαιζε μαζί με τον Taylor σε μία blues μπάντα, τους Little Boy Blue and the Blue Boys, στην οποία πολύ σύντομα έγινε μέλος ο Keith. Παράλληλα με όλα αυτά, ο Brian Jones που είχε μόλις επιστρέψει από τη Σκανδιναβία (το είχε σκάσει από τα 16 του γιατί είχε δύο παιδιά εξώγαμα), έπαιζε με τους Ramrods, αλλά πολύ σύντομα μεταπήδησε στη μπάντα Blues Inc του Alexis Korner. Έψαχνε όμως να βρει μέλη, γιατί ήθελε να φορμάρει τη δική του μπάντα και είχε ήδη στρατολογήσει τον πιανίστα Ian Stewart. Έπαιζαν στο Ealing Blues Club με την Blues Inc. του Alexis Korner και ο Brian έβγαινε σαν Elmo Jones.
Στα τύμπανα ήταν ο Tony Chapman και μερικές φορές ο Charlie Watts. Στα τζαμαρίσματα έπαιρναν συχνά μέρος οι Mick & Keith με τους οποίους ο Brian έγινε φίλος και πολύ σύντομα άρχισαν να παίζουν με τους Taylor & Stewart. Ο Mick ανέλαβε το πόστο του τραγουδιστή και με τη βοήθεια του drummer Tony Chapman, έκαναν ένα demo που όμως απορρίφθηκε από την EMI.
Μετά την απόρριψη του demo, ο Taylor έφυγε και αργότερα φορμάρισε τους Pretty Things. Λίγο πριν την αποχώρηση του Taylor, το γκρουπ είχε ήδη αρχίσει να χρησιμοποιεί το όνομα Rolling Stones. Ήταν μία ιδέα του Brian Jones, που δανείστηκε τον τίτλο ενός τραγουδιού του Muddy Waters. Έπαιξαν για πρώτη φορά στο Marquee Club στις 12 Ιουλίου του 1962 έχοντας στη σύνθεσή τους, (εκτός από τον πυρήνα Jagger, Richards, Jones) τον Ian Stewart στο πιάνο, τον Dick Taylor στο μπάσο (που επανήλθε για πολύ λίγο) και τον Mick Avory στα τύμπανα. Λίγες εβδομάδες μετά από το live αυτό, ο Taylor αποχώρησε ξανά και αντικαταστάθηκε από τον Bill Wyman που ήρθε από τους Cliftons.
Ο Avory, άφησε επίσης το γκρουπ (προσχώρησε στους Kinks) και οι Stones προσέλαβαν τον Tony Chapman, που απεδείχθη …..ανεπαρκής για το πόστο του ντράμερ. Έτσι μετά από μερικούς μήνες, προσέλαβαν τον Charlie Watts, που είχε παραιτηθεί από την Blues Inc. Στα 1963, η σύνθεση είναι πλέον η ……γνωστή και ξεκινούν ένα οχτάμηνο συνεργασίας με το Crawdaddy Club, όπου αποκτούν πλέον το δικό τους κοινό, αλλά ταυτόχρονα αποσπούν και την προσοχή του μάνατζερ Andrew Loog Oldham, ο οποίος τους ετοιμάζει ένα συμβόλαιο με την Decca Records και “απομακρύνει” τον Stewart από την επίσημη σύνθεση του γκρουπ. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά!!!
Ας τους δούμε έναν-έναν.
*** ΤΑ ΜΕΛΗ:
* MICK JAGGER:
(Michael Philllip Jagger - 26 Ιουλίου 1943, Dartford) Τραγούδι, Φυσαρμόνικα, Κιθάρα (έμαθε ……..μετά). Το πρόσωπο των Stones και ένα από τα πολλά πρόσωπα των ‘60’s. Η βιτρίνα και η καρδιά της μπάντας. Ο στιχουργός που παντρεύει τα στιχάκια του, με τις μελωδίες του……
* KEITH RICHARDS:
(18 Δεκεμβρίου 1943, Dartford) Ρυθμική κιθάρα, Σόλο κιθάρα, Πλήκτρα, Τραγούδι (ναι το κάνει κι’ αυτό μερικές φορές). Ναι λοιπόν. Αυτός ο άνθρωπος έγραψε το riff του "Satisfaction" και μάλιστα στον …..ύπνο του. Ο Riffmaster. Έτσι τον αποκαλούν. Με φάτσα Μεφιστοφελή μετά από hangover, ο Keith είναι μέσα του ένα ατέλειωτο παιδί. Το μυαλό των Stones.
* CHARLIE WATTS:
(2 Ιουνίου 1941, Islington) Τύμπανα. Όχι δεν είναι ο καλύτερος ντράμερ του κόσμου, αλλά είναι σωστός επαγγελματίας με αλάνθαστο τέμπο. Διαθέτει μάλιστα και την προσωπική του τζαζίστικη μπάντα. Την Charlie Watts Jazz Band.
* BILL WYMAN:
(24 Οκτωβρίου 1936, Λονδίνο) Μπάσο. Ήταν για δεκαετίες κολλητός με τους Stones, αλλά ξαφνικά το 1993, ακριβώς πριν τις ηχογραφήσεις του Voodoo Lounge παραιτήθηκε. Οι Stones δεν τον αντικατέστησαν ποτέ με έναν βασικό μπασίστα. Το πόστο του το ανέλαβε ο Darryl Jones αλλά δεν είναι επίσημο μέλος της μπάντας. Οι Stones όμως, "πονάνε" στη δεύτερη κιθάρα.
* BRIAN JONES:
(Lewis Brian Hopkins Jones – 28 Φεβρουαρίου 1942, Cheltenham – 3 Ιουλίου 1969, Λονδίνο) Ο αγαπημένος μου Brian ήταν δυνατό και σημαντικό βαγόνι στο τραίνο των Stones. Είχε όμως τα ίδια προβλήματα που είχε και ο Syd Barrett. Πνίγηκε τον Ιούλιο του 1969. Τον αντικατέστησε ο……..
* MICK TAYLOR:
(17 Ιανουαρίου 1948, Hertfordshire) Στόλισε τον ήχο των Stones με τα a la Clapton /Page σολιστικά του μέρη και τους έβαλε δυνατά στη δεκαετία του 70. Παραιτήθηκε το 1975 και αντικαταστάθηκε από τον…….
* RON WOOD:
(1 Ιουνίου 1948, Λονδίνο) Πολύ καλός κιθαρίστας παρ’ όλο που ο ήχος του, δεν είναι πάντα αυτό που λέμε "ο ήχος των Stones". Όπως και να το κάνουμε, τους Stones θα τους θυμόμαστε για τον Brian Jones και όχι για τον Ronnie. Πιστεύω όμως ότι έχει “δέσει” μαζί τους (ίδια φάτσα με τον Keith).
* IAN STEWART:
Ο Ian παρέμεινε αφανής Stone. Έπαιζε στις ηχογραφήσεις των albums και στα lives μέχρι το 1985 που πέθανε. Ήταν ο έκτος Rolling Stone.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου